Opinie uczestników

Moim zdaniem to nie ma tak, że na obozie jest dobrze, albo że nie jest dobrze. Gdybym miał powiedzieć co w obozach cenię najbardziej, to ludzi. Ludzi, którzy po prostu zaakceptowali człowieka z aspergerem takim, jakim jestem. Co najważniejsze, to właśnie akceptacja ze strony innych pozwoliła ukształtować moje obecne zdolności społeczne. Chodzi o to, że nawet pozornie niewielka inność człowieka może sprawić, że nie znajduje on zrozumienia, które by tak rzec, pomaga nam nauczyć się żyć między ludźmi. Ja miałem szczęście, by tak rzec, ponieważ je znalazłem. I dziękuję ludziom na obozach. Dziękuję im, Przyjaźń to śpiew, przyjaźń to taniec, przyjaźń to życie. Wielu ludzi się dziwi "ale jak to masz aspergera? Przecież po tobie tego w ogóle nie widać.". A ja odpowiadam, że to proste, ta akceptacja, to zrozumienie, to właśnie one sprawiły, że nauczyłem się żyć w społeczeństwie. Dziś jestem jedynie uczestnikiem, a jutro... Kto wie? Może będę w kadrze obozowej i będę pomagać nowym pokoleniom autystyków funkcjonować w społeczeństwie.

Generalnie obozy letnie są SUPER - i jeśli chodzi o ćwiartki i ogólnie panującą atmosferę. Na zeszłorocznym obozie dla starszych bardzo podobała mi się ilość "nietypowych" ćwiartek, w stylu język migowy, gwizdane języki, fotografia, czy choćby chemia z Krysią. Mimo, że lubię astronomię (ofc), uwielbiam chodzić na takie ćwiartki, bo później jestem bogatsza o losowa wiedzę, którą mogę się flexować przed znajomymi. A, i kolejna super rzecz, która była w zeszłym roku: python ¡OD PODSTAW! Bardzo mnie to zachęciło do rozpoczęcia jakiejkolwiek przygody z programowaniem i o ile przed obozem bałam się go jak ognia bo sTrAsZniE tRudNE, to od obozu regularnie bawię się w pisanie jakiś prostych kodów.